Köyü Bucağı Vilayeti

Belirtildiği üzere, Mersin 1830'lu tarihlerde Göğceli bucağına bağlı bir köydür. Göğceli de Tarsus'a bağlıdır. Göğceli bucağının ilk merkezi, Mersin-Gözne yolu üzerinde bulunan Camii Köyü idi. Sonradan Karaisa'lıya ve daha sonra da Mersin'e nakledildi. Bu suretle Mersin 1852 yılında Bucak Merkezi oldu. 1860'lı yıllara doğru süratle gelişmiştir. Kasabada, 496 hane, 109 dükkan, 6 kahvehane, 2 fırın, 2 masara ve 1 hamam bulunmaktaydı. Mersin'in sahil kısmı adeta yağma edilmekteydi. Bu durum İstanbul Hükümeti'nin dikkatini çekmiş ve gerekli tedbirin alınması için Adana Vilayeti'ne ferman gönderilmiştir. Aslında, Mersin'in gelişmesinden hükümetin pek haberi yoktur. Zira, Defteri Hakani'de Mersin Köyü'nün bir kaydı bulunmadığı bu fermandan anlaşılmaktadır.

1855 yılında imza edilen bir fermanla, Mersin Kasabası tümü ile Valide Sultan Vakfı olmuştur. 1864 yılında Tarsus'tan ayrılarak kaza olmuştur. Mersin'in bu tarihte 3 bucağı ile 79 köyü bulunmaktaydı.

Bucaklar, Göğceli, Elvanlı ve Kalınlı'dır. Elvanlı yine bugünkü yerindedir. Kalınlı, Çiftlik Köyü'nün 1 km. batısında, Tavşan Öreni denilen mevkide bir yerleşim yeridir. Bugünkü Kuzucabelen'in yerinde bulunmaktaydı.

Mersin Belediyesi, 1 başkan, 3 üye ve 1 katip ile yönetiliyordu. Menafi Sandık Komisyonu adı ile bir teşkilat vardı ve bugün Ziraat Bankası'nın görevini yapıyordu. Gümrük Teşkilatı 1 müdür ve 4 memur ile yönetiliyordu. Mersin'de dış ticaretin gelişmesine paralel olarak personel sayısı 1900'lere doğru 29 kişiye çıkarılmıştır.

1924 yılında Cumhuriyetle birlikte Mersin Vilayet Merkezi ve Vilayetin ismi Mersin Vilayeti oldu. 1933 yılında 2197 sayılı Kanunla Silifke(İçel) ve Mersin Vilayetleri birleştirilerek İçel İli oluşmuştur. 20 Haziran 2002 tarihinde ise TBMM Genel Kurulu'nda İçel'in adının 'Mersin' olarak değiştirilmesini öngören yasa teklifi, kabul edildi. İçel Milletvekilleri'nin imzasını taşıyan yasa teklifi, oybirliği ile yasalaştı ve sıkıntılara neden olan önemli bir ikilem ortadan kalktı.